Jak się okazuje kilkanaście do kilkudziesięciu procent mieszkańców w naszym kraju ma niedobory cynku. Ale to są dane uwzględniające normy spożycia koncernów farmaceutycznych, pytanie, czy te normy są dobre? Biorąc pod uwagę, że suplementacja cynkiem u „zdrowych” osób powoduje bardzo duży wzrost odporności na infekcje, szybsze gojenie się ran, poprawę samopoczucia i szereg innych pozytywnych efektów, można podejrzewać, że niedobory są o wiele poważniejsze i o wiele częstsze, niż to co się oficjalnie przyznaje. Cynk nie jest magazynowany w organizmie przez dłuższy czas, dlatego niedobory pojawiają się dość szybko, również szybko organizm reaguje na suplementację. Ale to dotyczy głównie cynku obecnego w osoczu, ten związany w komórkach utrzymuje się dość długo. Organizm ludzki zawiera w sobie 2-4 gramy cynku, a możliwe, że powinien zawierać więcej. Niemniej przy założeniu braku 1,5 grama, konieczne jest dostarczenie 1500 mg cynku i przyswojenie go przez organizm. Zazwyczaj lekarze polecają suplementy w ilości 15 mg / dziennie. Z tego przyswoi się jakieś 8 mg, jeśli pacjent ma dietę ubogą w cynk to będzie to ok. 3 mg zostaną wykorzystane do pokrycia braków w pożywieniu, pozostaje 5 mg – z czego 2 zostaną wydalone z moczem z uwagi na znaczne zwiększenie stężenia cynku w osoczu, a więc i zwiększone wydalanie. Każdy sam może policzyć, ile czasu zajmie uzupełnienie 1500 mg cynku dostarczając 3 mg dziennie. Błyskawicznie poczujemy poprawę nawet po tak małych dawkach, ale to dlatego, że zwiększy się ilość cynku w osoczu, co poprawi odporność, dostarczy ten pierwiastek do najbardziej „zagłodzonych” tkanek. Głębokie niedobory pozostaną nienaruszone. Konieczne jest uzupełnianie wysokimi dawkami, rzędu nawet 100-150 mg dziennie, utrzymywanymi przez długi czas, do kilku miesięcy. Dopiero w ten sposób organizm będzie w stanie odłożyć „zapas” cynku i uzupełnić niedobory. Pamiętaj jednocześnie konieczne jest uzupełnianie miedzi, cynk w takich dawkach błyskawicznie wypłucze miedź z organizmu. Zalecane proporcje to 8 części cynku na 1 część miedzi, ale przy tak dużych dawkach można je nieco powiększyć – miedź w nadmiarze jest szkodliwa. Warto też wcześniej przebadać się na obecność choroby Wilsona, co prawda bardzo rzadka, ale absolutnie nie wolno przy niej brać miedzi. Jakie są objawy niedoboru cynku? Przede wszystkim osłabiona odporność, rozwolnienia, wypadanie włosów, sucha i zniszczona skóra, wolne gojenie się ran i podatność na kontuzje. Wystąpią też wszelkiego rodzaju zaburzenia emocjonalne – głównie ataki paniki oraz depresja. Może się pojawić zaburzenie widzenia w ciemnościach, ogólne pogorszenie wzroku, apatia, ciągłe zmęczenie, a przede wszystkim utrata smaku i apetytu. Częste jest też silne łaknienie na słodycze.
